Όταν μια γουονα μπι φασιονίστα αγοράζει ένα ζευγάρι γαλότσες σκέφτεται ότι θα τις φοράει κάποιες βροχερές μέρες, ώστε να κυκλοφορεί με στιλ χωρίς να τρέχει να κρυφτεί από το ψιλόβροχο και με την έννοια να λερωθούν τα υπέρκομψα παπουτσάκια της.
Αυτές οι εικόνες φαντάζουν λίγο ταινία, ή οτι συνέβησαν κάπου σε κάποια τριτοκοσμική χώρα, ή και σε καταυλισμό τσιγγάνων.
Όχι. Συνέβησαν στο κέντρο της μεγαλύτερης κοινότητας της Ρόδου, την Ιαλυσό.
Αυτές οι φώτο είναι σημερινές. Τις έβγαλα όταν πήγαινα στο σουπερ μάρκετ να πάρω νερά γιατί από χτες δεν τρέχει σταγόνα.
Αυτές οι εικόνες φαντάζουν λίγο ταινία, ή οτι συνέβησαν κάπου σε κάποια τριτοκοσμική χώρα, ή και σε καταυλισμό τσιγγάνων.
Όχι. Συνέβησαν στο κέντρο της μεγαλύτερης κοινότητας της Ρόδου, την Ιαλυσό.
Αυτές οι φώτο είναι σημερινές. Τις έβγαλα όταν πήγαινα στο σουπερ μάρκετ να πάρω νερά γιατί από χτες δεν τρέχει σταγόνα.
Χθες όμως, λίγο μετά τη μεγάλη νεροποντή ήμουν το δρόμο.
Η λεωφόρος πλημμυρισμένη μέχρι το γόνατο.Με μεγάλη δυσκολία μπορούσε ένα αυτοκίνητο να διασχίσει το σημείο.
Οι δρόμοι ήταν κλειστοί είτε λόγω κατολισθήσεων είτε λόγω οχημάτων που κοινώς τα είχαν παίξει, είτε λόγω οχημάτων που μόλις τα είχαν παρασύρει τα ορμητικά νερά!
Για να μην πολυλογώ θα σας πω πως στο σπίτι μου έφτασα με τα πόδια, με το παιδί μου στα χέρια. Άφησα το αμάξι γιατί ήταν κλειστοί οι δρόμοι από κλαδιά, καλάμια, αυτοκίνητα και λάσπες!
Η γαλότσα, που σήμερα για να την τιμήσω δεσπόζει στο σαλόνι, με έβγαλε ασπροπρόσωπη! Πέρασα πάνω από λάσπες, λίμνες 50εκατοστών και προσευχόμουν να φτάσω στο σπίτι! Ένιωσα για λίγο σαν να ήμουν σε ταινία για την καταστροφή του κόσμου.
Δεν θα αναφερθώ στο τι άκουσα από ανθρώπους που έχασαν τις περιουσίες τους.
Αλλά θα μας πω ένα μεγάλο μπράβο για τη δημαρχάρα μας που δεν ξεμπάζωσε κανένα ρέμα που ήταν γεμάτο με καλάμια, κλαδιά και σκουπίδια.
